Avrupa’da RadikalleÅŸme ile Mücadele- Vision & Brandon (2012)

2000’li yılların ortalarından beri, birçok Avrupa ülkesi adanmış militanları radikallikten uzaklaÅŸtırmak veya baÄŸlantısını kesmek için ve hatta daha yoÄŸun olarak, yenilerinin radikalleÅŸmesini engellemek için kapsamlı radikalleÅŸme karşıtı stratejiler geliÅŸtirmiÅŸtir. Rapor en geniÅŸ kapsamlı radikalleÅŸme karşıtı giriÅŸimleri olan 4 tane Avrupa ülkesi BirleÅŸik Krallık, Hollanda, Danimarka ve Norveç’te radikalleÅŸme karşıtı stratejiler tarafından tecrübe edilen oluÅŸum, ana özellikler, amaçlar, temel felsefeler ve zorluklarını tarif etmektedir. Her ne kadar bütün bu ülkelerin baÅŸka çeÅŸit aşırılıkları hedefleyen en azından bazı etkinliklerinin olduÄŸunun not edilmesi gerekse de, rapor özellikle cihat yanlısı radikalleÅŸme üzerinde yoÄŸunlaÅŸmaktadır.  

Bütün bu dört ülke hem hedef grupları veya genelde nüfusu hedef alan koruyucu programlar hem de  bireysel militanları hedef alan baÄŸlantılarını kesen/radikalleÅŸmeden uzaklaÅŸtıran giriÅŸimleri yürütmüÅŸtür. Öncekine göre, Avrupa ülkeleri radikalleÅŸmenin açık belirtilerini gösteren ama henüz bir suça bulaÅŸmamış olan bireyleri belirlemek amacında olan ÅŸemalar geliÅŸtirmiÅŸtir. Otoriteler her durumu deÄŸerlendirmektedirler ve bireyi militanlıktan uzaklaÅŸtırmayı ve normal bir hayata geri döndürmeyi amaçlayan müdahaleleri ustalıkla gerçekleÅŸtirmiÅŸtir. Bu programlarda yetkililerin onları kurmasından ne tür bir müdahalenin kurulacağına kadar deÄŸiÅŸiklik gösteren, bu programların önemli ulusal varyasyonları vardır, ama Avrupa’da bu “yumuÅŸak” programların kapsamlı bir terörizm ile mücadele politikasının hayati deÄŸer taşıyan bir bileÅŸeni olduÄŸu anlayışı vardır.

Rapor, incelenen dört tane ülkedeki ortak zorlukları vurgulamak istemektedir. BaÅŸlangıcından itibaren, Avrupa makamları eylemlerinin hedefini belirleme konusunda zorluk çekmiÅŸlerdir. Son zamanlarda, kıta genelinde yetkililer odak noktalarını aşırıcılığın daha geniÅŸ fenomeninden ÅŸiddet yanlısı radikalleÅŸmenin daha dar alt kategorisine doÄŸru kaydırmış görülmektedir. BU, yetkililerin aşırıcılık ve ÅŸiddet yanlısı aşırıcılığın ÅŸiddet içermeyen formları arasında bir iliÅŸki görmedikleri anlamına gelmez veya aşırıcılığın sebep olduÄŸu güvenlikle baÄŸlantılı olmayan zorluklar ile uÄŸraÅŸmak istemedikleri anlamına gelmez ama bütçesel kısıntılarla birlikte radikalleÅŸme üzerine açık deneylerin eksikliÄŸi yetkililerin ÅŸiddet yanlısı radikalleÅŸmenin daha dar bir ÅŸekilde tanımlanmış olan fenomeninde giderek artarak konsantre olmalarına yol açtığı anlamına gelmektedir. Yetkililer, ikisinin arasındaki iliÅŸkiyi belirsiz olarak farz ederken, ÅŸiddet yanlısı radikalleÅŸme ile mücadele etmek için çabalarını entegrasyon ve sosyal uyum için hedeflenen giriÅŸimlerden giderek artan bir ÅŸekilde izole etmektedir.

Her ne kadar durum ve görüÅŸler ülkeden ülkeye farklılık gösterse de, rapor analiz edilen dört Avrupa ülkesindeki yetkililerin çeÅŸitli konularda nasıl birleÅŸtiklerini vurgulamaktadır. Ä°yi eÄŸitimin öneminden açık bir ÅŸekilde belirlenmiÅŸ hedeflere olan ihtiyaçlardan, ampirik etkinlik deÄŸerlendirmelerindeki giderek artan odaktan hedeflenmiÅŸ müdahaleler için giderek artan bir role kadar, kıta boyunca bazı genel trendleri gözlemlemek mümkündür. Kapsamlı saha çalışması ve ilgili uzmanlara, yetkililere ve topluluk üyelerine eriÅŸime dayanarak, bu rapor Batı’daki politika yapanlar için yararlı bir baz olurken, bu ülkelerin deneyimlerini yoÄŸunlaÅŸtırmak, önemli zorlukları ve birleÅŸme alanlarını ana hatlarıyla çizmek amacını taşımaktadır.